କବି ଓ ଉପାଧି - ଯୁଧିଷ୍ଠିର ମୁଦୁଲି

ସୃଷ୍ଟିର ଯେ ସ୍ରଷ୍ଟା ରଚିଲେ ସଂସାର

      ମନୁଷ୍ୟକୁ ଦେଇ ଜ୍ଞାନ

ସମାଜର ହିତ ପାଇଁ ସେ ଅର୍ପିଲେ 

      କବିଙ୍କୁ ଯେ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ।

କବିଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟି ଅଟଇ ଅନନ୍ୟ

    ସାଧାରଣ ଜନ ଠାରୁ

ସୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି କବିତାର ଧାରା

        ନିଜସ୍ବ ଲିଖନୀରୁ ।

କବିର କବିତ୍ୱ କେ କଳି ପାରିବ

     ନାହିଁ ଯେ ତାଙ୍କ ବିକଳ୍ପ

ବିଶ୍ୱ ଜନତାକୁ ସଚେତନ ପାଇଁ

       ସଦା କରଇ ସଂକଳ୍ପ ।

ଚିର ବନ୍ଦନୀୟ ଚିର ସ୍ମରଣୀୟ 

     କବିକୁଳ କାଳେ କାଳେ

ଜଗତ ଜନଙ୍କ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ କି

   ଲେଖନୀର ସ୍ରୋତ ଚାଲେ ।

କବିର ମନରେ ଉପାଧିର ଲୋଭ

     କେବେ ବି ସଂଚରେ ନାହିଁ

ସେନେହ ଶରଧା ଭଲପାଇବା ତ

        ବଡ ଉପାଧି ତା ପାଇଁ ।

ସ୍ୱଳ୍ପ ବିଦ୍ୟାପ୍ରାପ୍ତ ହଳଧର ନାଗ

     ରଚିଲେ ଅନେକ କାବ୍ୟ

ପଦ୍ମଶ୍ରୀ ଉପାଧି ପାଇଁ କି ନଥିଲା

     ମନ ମଧ୍ୟେ ତାଙ୍କ ଲୋଭ,

କବିର ଲେଖାକୁ କିଣିପାରେ ନାହିଁ

       ଉପାଧି ଓ ମାନପତ୍ର

 ବୀଣାପାଣିଙ୍କର ବରପୁତ୍ର କବି

      ପୂଜା ପାଏ ସେ ସର୍ବତ୍ର ।।

        

ଭବାନୀପାଟଣା,କଳାହାଣ୍ଡି