ଶ୍ରମିକ - ଭଜରାମ ସେଠୀ

ଶ୍ରମିକ 

*****

କୋଡ଼ି,  ଝୁଡ଼ି,ପିକାସ୍, ଖଣତି, ଖୋଦେଇ,

 ଶ୍ରମ ଶାବଳ ହୁଂ-କାରେ ହାଡ଼କୁ ମଜେଇ,

 ଘର୍ମ ଝରଇ ହୃଦେ ଖରା-ଝାଞ୍ଜି  ପାଇ,

ସୃଷ୍ଟି ସ୍ରଷ୍ଟା ଜୀବନ୍ତ  ପାଷାଣ ଖୁଣ୍ଟେଇ  ।

ବର୍ଷା,ମେଘଶିଳା, ପ୍ରକୃତି ମୁଣ୍ଡେ ବୋହି,

ଫଟେଇ ଖୋଜଇ ମୂର୍ତ୍ତିକା ଶିଳା ଧୋଇ,

ତଳି ତଳେ କାଳ କରାଳ ଜୀବଜନ୍ତୁ,

କଳିନପାରେ ବିଷାକ୍ତ ଅମୃତ ସିନ୍ଧୁ   ।

ଖଟ୍ ଖଟ୍ ଫଟ୍କା ବବୁନି ରାତ୍ର କାଳ,

ଗଞ୍ଜି ଅଧାଚଡ଼ି ଅରଟ ଅଖ ଗୋଲ,

ଶ୍ରମିକ ଶ୍ରମ ଦାନେ ମାର୍ବଲ୍ ମହଲ,

ରକ୍ତ ସିଜେଇ ସଜାଏ ଗୋଲାପ ଜଳ ।

ରକ୍ତ ବୁହାଇଲା ନିହାଣ ବାର୍ସି ଛୁଇଁ,

କାଷ୍ଠେ ଚିତ୍ରିତ ମୂର୍ତ୍ତି ଦୋଳନେ ଝୁଲଇ,

ଛୁଞ୍ଚି ଅଗ୍ରେ ଯୋଖି  ଗଢ଼େ ସେ ଆଭୂଷଣ,

କଇଁଚି ଘର୍ଷଣେ ଘୋଷିତ ଆକର୍ଷଣ  ।

ପିଞ୍ଜରାର ରନ୍ଧ୍ରେ ରନ୍ଧ୍ରେ ଲେଖେ ଯେ' ଦୁଃଖ,

ମୁଣ୍ଡଫଟା ଖରା ତଳେ  ମାଗେ ଯେ'  ସୁଖ,

  ଜଣେଇଛି  କି'ବା ସେ' ହାଡ଼ ଭଙ୍ଗା ମୂଲ,

ବୋହେ  ମୁଣ୍ଡ  ଝାଳ  ତୁଣ୍ଡକୁ  ଯା'  ଅମୂଲ  ।

ନିତମ୍ବ ଭାଗେ ଚାପିଛି ଯେ' ଝଜି ଖଣ୍ଡେ ,

ବଞ୍ଚିଛି ପରାଣେ ଚାହିଁ  ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡେ,

ହାତ ଫାଟିଛି କାନ୍ଧେ ବିଣ୍ଡି ଦିଶେ ଝଟକି ,

ମୁଣ୍ଡ ବାଳ ପାଣ୍ଡେରା କହେ ତା' ଝଟତି  ।

ଶ୍ରମିକ ଶ୍ରମ ଚିହ୍ନିଛି କେ'ବା ଜଗତେ,

ଅଟହାସ୍ଯେ ପରିଚିତ ପାଉଛି  କେତେ,

ମୃତ୍ୟୁ ସଙ୍ଗେ ଲଢେଇ ଲଢୁଆ ବୀର ସେ,

ମରୁ ବା ବଞ୍ଚୁ ସେ ହସେ ମତ୍ଯ ହରଷେ  ।।

ଭଜରାମ ସେଠୀ

ନିରାଳ ,ଆସିକା, ଗଞ୍ଜାମ