ସନ୍ଧ୍ୟା- ମମତା ଶତପଥୀ

ସନ୍ଧ୍ୟା

ପ୍ରେମ ଜରଜର ଦିନ

ରାତି କୁ ଖୋଜି ଧାଉଁଥାଏ

ରାତି ବି କୋଉ କମ୍ କି

ମୃଦୁ ମନ୍ଦ ଠାଣି ରେ ଆସୁଥାଏ । 

ଲାଜେ ଲାଜେ ଢ଼ାଳେ ସତେ

ମିଠା ଚୋରା ଚାହାଣୀ

ତେରିଛି ନଜରରେ

ଦିନ ହୃଦ ଦିଏ ହାଣି । 

ଦିନ ଓ ରାତିର ମିଳନ

ପ୍ରେମର ପୀୟୂଷ ପଡେ ଝରି

ସନ୍ଧ୍ୟା ସେ ଅମୃତ ଲଗ୍ନ

କୋଟି ଜନମନ ନିଏ ହରି । 

ଶୀତଳ ସମୀର ମନ ହରେ

ରାତ୍ରି ର ଗଭାରେ କୋଟି ତାରାଫୁଲ

ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଲେ ହସିଉଠେ

ରୂପ କି ସୁନ୍ଦର ଝଲମଲ । 

ଆହା କି ସୁନ୍ଦର କିଏ ବର୍ଣ୍ଣିବ?

ହଜାରେ ଲେଖନୀ ହାରିଯାଏ

ଚିତ୍ର ଆଙ୍କିବାକୁ ତୂଳୀ ଥକି ପଡେ

ଅନୂଭବୀ ର ହୃଦୟ ଦ୍ରବିଯାଏ । 

ଦିବସ ଟି ହଜେ ରାତ୍ରି ବକ୍ଷରେ

ଭୁଲି ଯାଏ ନିଜ ଅବଶେଷ

କ୍ଳାନ୍ତ ଦିବସ ବିଶ୍ରାମ ଲୋଡେ

ରାତ୍ରି ଦିଅଇ ନିବିଡ଼ ଆଶ୍ଳେଷ । 

ନିତ୍ୟ ନୂତନ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରେମ

ବୟସ କେବେ ଦଗା ଦିଏନି

ଚିର ସୁନ୍ଦର ମନୋରମ

ସଦା ପବିତ୍ର ତାଙ୍କ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ।। 

ମମତା ଶତପଥୀ

ଗ୍ରନ୍ଥାଗାର ଅଧୀକ୍ଷକା

ଡେରାବିଶ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ

କେନ୍ଦ୍ରାପଡା