ଗରିବର ସ୍ବପ୍ନ - ନନ୍ଦିନୀ ରାଉତ

ଗରିବ ଘରରେ ଜନ୍ମ ହେଲି ବୋଲି

            ସପନ ଦେଖିବା ମନା,

ଦଇବ ସାଧିଲା ମୋ ଉପରେ ଦାଉ

          ମୋ ସପନ କଲା ଚୂନା।

କ୍ଷୀରି ପୁରୀ ସ୍ୱପ ଦେଖେ ନାହିଁ ମୁହିଁ

        ଭଲ ମୋ ଶାଗ ପଖାଳ ,

ବେଳେ ବେଳେ ତାହା ଭାଗ୍ୟରେ ଜୁଟେନି

        ମୋର ତ ଫଟା କପାଳ ।

ସକାଳରୁ ସଂଜ ଖଟି ଚାଲିଥାଏ

       ମାଲିକର ସୁଖ ପାଇଁ ,

ଘରେ ମୋ ଘରଣୀ ଉପାସ ରୁହଇ

      ଲୁଗା ଖଣ୍ଡେ ତାର ନାହିଁ ।

ବାପା ମା ମୋର ରୋଗ ରେ ଶଧନ୍ତି

          ପଥି ଟିକେ ନ ପାଇଣ ,

ଏମିତି ଗରିବ ଜନ୍ମ ଦେଲ କିଆଁ

            କୁହ ଆହେ ନାରାୟଣ ।

ପାଠ ପଢା ସ୍ବପ୍ନ ପିଲା ପାଇଁ ମୋର

       ଅନ୍ୟ ଘରେ ଗାଈ ଜଗେ ,

ମାଡ଼ ଗାଳି ଖାଇ ପଡିରହିଥାଏ

      ଦୁଃଖ ଲେଖା ତାର ଭାଗ୍ୟେ ।

କୁହ ପ୍ରଭୁ କୁହ ସ୍ବପ୍ନ କି ମୋ ନାହିଁ

      ସୁଖରେ ରହିବା ପାଇଁ ,

ପିତା ମାତା ସେବା ପିଲା ଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷିତ

     ମୋ ଭାଗ୍ୟରେ ନ ଜୁଟଇ ।

ବଡ଼ ଲୋକଙ୍କର ପାଦ ସେବା କରି

           ବଞ୍ଚିବି ମୁଁ କେତେ ଦିନ ,

ଆହେ ଦିନବନ୍ଧୁ ଏତିକି ମାଗୁଣି

        ଦେ ତୋ ପଦେ ଶରଣ ।

ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ, ବାଲିପଟ୍ଟା, ଅନୁଗୋଳ