ସ୍ମୃତି - ଭାରତୀ ରଥ

ତୁମେ କାହିଁ ଏତେ ଭଲ ଲାଗ ମୋତେ

       ଜାଣି ମୁଁ ପାରେନା ନିଜେ

ତଥାପି କାହିଁକି ତୁମରି ସ୍ମୃତିରେ

      ବାରବାର ମୁଁ ଯେ ହଜେ ।

ତୁମେ ନୁହଁ କିଛି ପୁଣି ସବୁକିଛି

       ଲାଗ ଅତି ଆପଣାର

ଦେଖିଲେ ତୁମକୁ କିଛି କୁହେ ନାହିଁ

      ନ ଦେଖିଲେ ମୁଁ ଅଧିର ।

ତୁମରି ସେନେହ ବାନ୍ଧିଛି ମୋ ପାଇଁ

        ମମତା ବନ୍ଧନ ଡୋର

ତଥାପି କେମିତି ଖିଅ ପାଏ ନାହିଁ

        ତୁମ-ମୋ ସମ୍ପର୍କର  ।

ଅନାବିଳ ତୁମ ସ୍ନେହ ମମତାକୁ

      ପରଖିଛି ଏଇ ମନ

ତା'ରି ଭିତରେ ଭୁଲିଛି ମୁଁ ଯେତେ

      ମାନ ଆଉ ଅଭିମାନ  ।

ଜୀବନ ତ ଏଠି ଆପଣାର ନୁହେଁ

        ଅଟଇ  କ୍ଷଣଭଙ୍ଗୁର

ସମୟକୁ କାହିଁ ହାତରୁ ଛାଡିବା

       ଗଢିବା ଘର ସ୍ମୃତିର ।

ସ୍ମୃତିରେ ଜୀଇଁବା ସ୍ମୃତିରେ ହଜିବା

       ବଞ୍ଚିଥିବା ଯେତେଦିନ

ମିଛେ କାହିଁ ଏତେ ମାନ ଅଭିମାନ

       କ୍ଷଣିକ ଅଟେ ଜୀବନ ।

ରଗଡ଼ି, ବାଙ୍କୀ, କଟକ