ଅଫୁଟା ଫୁଲ ମୁଁ - ପ୍ରିୟଦର୍ଶିନୀ ପ୍ରଧାନ

କଢ଼ ଧରି ଫୁଲ ଫୁଟିବା ଆଗରୁ

      ଝଡାଫୁଲ ପରି ମଉଳି ଯାଏ...

କନ୍ୟା ହୋଇ ଜନମି ଥିବାରୁ

       ନର୍ଦ୍ଧମାରେ ମୁଁ ଫିଙ୍ଗା ଯାଏ...।

ନିସ୍ତବ୍ଧ ରଜନୀ ର ଅନ୍ଧାର ରେ

      କୁଆଁ କୁଆଁ ଡାକି ଚିତ୍କାର କରେ...

ମାରିବାକୁ ନୁହେଁ, ବଞ୍ଚିବାକୁ ଚାହେଁ

       ମା ତୋ ପଣତ ତଳେ....।

ଅଭିସପ୍ତା କନ୍ୟା ନୁହେଁ ମୁଁ

      ଏ ଦେଶ ର ଭବିଷ୍ୟତ... 

ମୁଁ ଜାୟା, ଜନନୀ, ଭଗିନୀ

       ମୋ ଠାରେ ଆରମ୍ଭ ଆଉ ଶେଷ...।

ଦୀପାଳି ର ମୁଁ ଅଗ୍ନିଶିଖା

         ସେଫାଳି ଫୁଲ ର ମହକ...

ଶାମୁକା ଗର୍ଭ ର ମୁକ୍ତା ଟିଏ ମୁଁ

      ଖୋଜେ ଆଜି ମୁକ୍ତ ଆକାଶ...।

କନ୍ୟା ଭୃଣ ହତ୍ୟା ଅଟେ ମହାପାପ

        କନ୍ୟା ତ ଘରର ଲଷ୍ମୀ...

ଚଉରା ମୂଳର ମୁଁ ସଞ୍ଜ ସଳିତା

        ମୁଁ କନ୍ୟା, ମାତା, ଭଗ୍ନୀ, ପତ୍ନୀ...।

                            

                               ପ୍ରିୟଦର୍ଶିନୀ ପ୍ରଧାନ

                                ଖୋର୍ଦ୍ଧା, ଛଣଗିରି