ମିଳନ୍ତା କି ଟିକେ ଖୁସି - ବିନୋଦିନୀ ଦାଶ

ଏ ମୋହ ଜଞ୍ଜାଳେ ମନ କହୁଅଛି

ମିଳନ୍ତା କି ଟିକେ ଖୁସି,

ହେଲେ ଛଟପଟେ ତାକୁ ଅନାଇଁବା 

ଯାହା ବୃଥା ଦିବାନିଶି,

ମନ ପାରୁନି ଭରସି,

ସତେ କି ସେ ଆସି ଦେବ ମୋ ପ୍ରାଣକୁ

ମୃଦୁ ପରଶେ ଆଉଁସି ।

ପୁଣି ମନ କହେ ରେ ନିର୍ବୋଧ ମନ,

ଖୁସି ତୋ ନିଜ ଭିତରେ,

ସ୍ଥିର ଆଉ ସଂଯମତା ରକ୍ଷା କରି

ଖୋଜ ତୁହି ନିଜଠାରେ,

ନିଶ୍ଚେ ପାଇବୁ ଅଚିରେ,

ସବୁ ଆନନ୍ଦର ମୂଳ ପରା ମନ

ବୃଥା ଖୋଜୁ ଅନ୍ୟଠାରେ ।

ଲୋଭ, ଈର୍ଷା, ଦ୍ବେଷ, ଗର୍ବ, ଅହଂକାର

ଛାଡି଼ ତୁ ସତ୍କର୍ମେ ଧ୍ୟାନ,

ଦୁଃଖୀ ଆଖି ଲୁହ ଯଦି ପୋଛିଦେବୁ

ଦେଖାଇ ଆପଣାପଣ,

ଶାନ୍ତିକୁ ଅନୁଭବିଣ,

ନିଶ୍ଚୟ ତୋହର ହୃଦୟ ପ୍ରଦେଶେ

ଖୁସିଟି ବିରାଜମାନ ।

ନରନାରାୟଣ ସେବାରେ ରହିଛି

ଖୁସି ଯେ କେତେ ଅପାର,

ସେ ପଥେ ଆଗେଇ ଗଲେ ସିନା ତୁହି

ଭେଦିବୁ ତା' ମର୍ମ ସାର,

ଖୁସି ହୋଇଣ ଈଶ୍ବର,

ଢାଳି ଦେବେ ତୋତେ ସେ ଖୁସି ଅମାପ

ଯାହା ପ୍ରାପ୍ତ ତୋ କର୍ମର ।

ଅନ୍ୟଥା ଖୁସିକୁ ଯେତେ ଖୋଜିଲେ ବି

ଜୀବନରେ ନ ପାଇବୁ,

ହାର୍ ଜିତ୍ ଏହି ଦୁନିଆ ଭିତରେ

ହାରିବା ସାର ମଣିବୁ,

ଜୀବନ ବୃଥା କରିବୁ,

ଅଶାନ୍ତି ଜ୍ଜ୍ବାଳାରେ ଦଗ୍ଧୀଭୂତେ ସଦା

ଅକାରଣେ ନାଶ ଯିବୁ ।

ବିନୋଦିନୀ ଦାଶ

କୁରୁଆଁ, ମୁଗପାଳ, ଯାଜପୁର