କବିର କାହାଣୀ - ସୁକୁମାର ପଣ୍ଡା

ମଣିଷ ଟେ ମୁହଁ ବୁଝେନା କେବେ ମୋ 

ବୟସର ପରିସୀମା ର କଥା , 

ସବୁକିଛି କୁ ହଜାଇ ଲେଖିଥାଏ 

ଅବିରତେ  କବିତା ।।

ଜୀବନର କେବେ ଭାବି ନାହିଁ ପ୍ରେମ ଆଉ 

ପ୍ରବଞ୍ଚନା ଆଉ ପ୍ରତାରଣା  ,

ଭାବିଛି କେବଳ କରାଳ ଗତିରେ 

ମଣିଷ ସମୟ ଯାଉଛି ଗଣା ।।

ଭଲପାଇ ନାହିଁ କେବେ ନିଜ ଜୀବନର 

ଅନ୍ତର ପ୍ରେମ କୁ ,

ଭଲପାଇ ଥାଏ ସବୁବେଳେ 

ପାଣି ପବନ ଆଉ ଆକାଶକୁ ।।

ମୋ ଜୀବନର ବୟସର ଅପରାହ୍ନେ 

ଲାଗେ ସବୁ ମରିଚିକା ,

ଜନମି ଥିଲି ମୁହିଁ ଏକା ହୋଇ ଫେରି 

ଚାଲିଯିବି ଏକା ଏକା ।।

ସମୟ ସ୍ରୋତ ରେ ଲୀଳା ସରିଯାଏ 

ଯୌବନ ନିଆଁ ରେ ପାଶୋରି ,

ପ୍ରେମ ର ନିଆଁ ରେ ଧନ ହଜିଯାଏ 

ମରଣ ପାଇବାକୁ ହୁଏ ଝୁରି ।।

କବି ଚାଲିଯାଏ ସରେନା କଲମର 

ତୁଳୀ ର କାଳୀ ,

କାଗଜ ସରିଯାଏ ହେଲେ ଲିଭେନା

 କଲମର କାଳୀ ।।

କବି ଭାସି ବହିଯାଏ ଅଜଣା 

ଅଚ୍ନିନା ନଦୀର ସ୍ରୋତରେ ,

କବିତା ରହିଯାଏ ପ୍ରତ୍ୟେକ 

ପାଠୁଆ ପାଠକ ଘରେ ।।

 ସୁକୁମାର ପଣ୍ଡା 

ତିହିଡି ବଉଳପାଳ 

ଫୋନ- 8984101970