ଜୀବନ - ଶରତ ମନହିରା

ମନୁଷ ଜୀବନ ବତୀ ଭଳିଆ l କେତେ ବେଳେ ପବନ ଆଇ କରି

ତାକେ ଲିଭି ଦେବା ସେ କଥା ନାଇଜାନି ପାରେ l ଆଜି ସେନ୍ତା ଖମନ, ଜଙ୍ଗଲ ଥି ଥିବା ର ମନୁଷ ର କଥାନି କହୁଁଛେ l ତାର ନାଁ ଭରତ ମାଝି l ସେ ଆଦିବାସୀ ପରଜା ଟେ l ମାକଡ ଲେଖେଇଁ ଜିଉଁ ଥିସି, ବିକାଶ ର ବହୁତ ପଛେ ତାର ଜୀବନ l ଯାହା ହେଲେ ବି ସେ ଚାଷ କାମ କରୁଥିସି l ସକାଳୁ - ସଂଜ ଯାଏଁ କ୍ଷେତ ତି କରିସି ଆରୁ ଘର କେ ଫିରସି l ବୁଆ ତାର ରୋଗୀଣା l ମାଆ ବୁଢ଼ୀ ହେଇଥିସିନେ l ସେଥି ଲାଗି ଏକଲା କାମ କରୁଥିସି l ଇ ତିନ ଟା ଲୋକ କେ ନେଇ କରି ତାର

ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ଆଏ l ଖରା, ବରଷା, ଶୀତ କେ ସହି କରି ହଲଧରିକରି ଠିକ ସମିୟା ତି ଧାନ, ମଡିଆ, ଚନା

ଆଦି ଅମଳ କରି କରି ତାକେ ବଜାର କେ ନେଇ କରି ବିକି ଯାହା ପାଏ ସେଥିରେ ତାର ଘର ଚଳିଯାଏ l ତାର ସାଙ୍ଗେ - ସାଙ୍ଗେ ମା'ବୁଆ ର

ସେବା କରୁଥାଏ l

ଏନ୍ତା ପାଁଚ ବରଷ ବିତି ଯାଏସି l ସେତେବେଳେ କଳା ବାଦଲ ଆଇସି l ମାଆ ଆରୁ ତାର ବୁଆ ମରିଜାଇ

ସନ l କିରିଆ - ଦଶା କରବା ଲାଗି ସେ ଦୁଇଦିନ ଥିସି ନେ ସବୁ କାମ ସରିଥି ଆରୁ ଯେତେବେଳେ

ପାଖ ଜଙ୍ଗଲ କେ ଖଲି ଆନି ଜାଇସି

ସେତ କି ଟେମ କେ ନାଗସାପ ଚାବିଦିଶି l ବିଚରା ସେ ଥାନେ ମରି

ଜାଇସି l

ଯେତେବେଳେ ତାର ଦେହେ ଯମ ନିକେ ପହଂଚସି ଯମ ତାକେ ଆସନ ନେ ବାସାସି l ସେତେବଳେ ଭରତ

କହିସି - " ଆଜ୍ଞା ଆପଣ ମୋତେ ଆଜ କେ ପୂଜା କରୁଛ କାଏଁଜେ

ଯମ ରାଜା କହିସି - " ତୁଇ ଜୀବନ ସାରା ମା " ବାପା ର ସେବା କରୁଛୁ

ସେଥିର ଲାଗି l ତା ପରେ ଯମ

ତାକେ ବର ଦିଶି - ଆର ଜନମେ ତୁଇ ରାଜା ହେବୁ ଆରୁ ପରଜା କେ

ଆହୁରି ଭଲ କରି ରଖବୁ l ଏତକି

କହି କରି ପୁଣ୍ୟ ସେ ଆତ୍ମା ପଳେଇ

ଜାଇସି l

ଇ କଥାନି ନୁ ଇ କଥା ଶିଖଲୁ ଯେ

ଯେନ ମା - ବାପା ର ସେବା କରୁଥିସି

ସେ ସବୁ ଜନମ ତି ସବୁ କରମ ତି

ମହାନ ହେସି l

ଶରତ ମନହିରା

ଜାମଖୁଣ୍ଟା ( ବଲାଙ୍ଗୀର )