ଜଙ୍ଗଲ - ଗୌରୀ ମେହେର

ହଲ ଚଲ୍ ନେଇ, ଅଚଲ୍ ମୁଇଁ ଯୁଗ ଯୁଗ୍ ଥିସିଁ ଠିଆ!!! 

ଗଛ୍, ପତର୍, ନଏଦ୍, ଝରଣା ସବକେ ହେସିଁ ସାହା।।। ୧

ଗଛ୍, ଡାଲ୍, ଘୁପୁଟ ହେଲେ ମୁଇଁ ସୁନ୍ଦର ଦିଶଶିଁ!!! 

ଶାଗୁଆ, ଶାଗୁଆ ମୋର୍ ଚେହେରା କେତେ କୋଶୁନ୍ ଝଟକୁଥିସିଁ।।। ୨

ଚେରେ, ଚିରାଂଗୁଲର୍, କିଚିରିମିଚିରି ଗୀତ୍ ମଖେ ଦେସି ବଡା ସୁଖ୍!!! 

ବାଘ୍, ଭାଳୁ ଜୀବଜନ୍ତୁ ମୋରଥି ବସାକଲେ ଭୁଲି ଯେସିଁ ସବୁ ଦୁଖ୍। ୩

ଚାଁହାର୍, କେନ୍ଦୁ, ଜାମ୍ ସୁଆଦ୍, ସୁଆଦ୍ ଫଲ୍ ଦେସିଁ ସବକେ ପରସି!! 

ଓଷ, ପତର୍, କାଠ, ଚେର୍, ମୂଲ ମୋର୍ ଦୁନିଆ କେ ବାହାଁଟୁଥିସିଁ।। ୪

ଅମ୍ଲଜାନ ଦେସିଁ, ପେନ୍ ମରାସିଁ ଶୀତଲ୍ ପବନ୍ ବି ବୁହାସିଁ!! 

ମାତର୍ ମୋର୍ ଗୁଣ୍ କେ ମଣିଷ ନି ଜାନବାର୍ ମଖେ କାଟି ଟାଂଗ୍ରି କରିଦେସି।।। ୫

ଗୋଡ୍, ହାତ୍ ମୋର୍ କାଟଲା ବାଇ ଗାଡି ଗାଡି କାଠ କାଟି ବୁହିନେସି! 

ଝରନା ନେ ବି ପେନ ବି ଶୁଖିଯିକରି ଶୁଖା ଖଡଖଡା ଦିଶଶିଁ।।। ୬

ମାକର୍, ଭାଲୁ ଆରୁ ନି ଦିଶବାର ନା ମୋର୍ ଘର୍ ଛିନା ଲାଗସି!! 

ଯେନ ଲ ଦେଖଲେ ଖାଲି ପଖାନ୍ ଗଦା ଜଲି ପୋଡି ମରୁଥିସିଁ।। ୭

ଗଛ, ପତର୍ ଥିଲେ ସନେ ଫଲ୍, ଫୁଲ୍ ଥିତା ଆରୁ ସୁନ୍ଦର ଦିସତି ମୁଇଁ! 

ସବୁ ଗଛ୍ କେ କାଟି ତୋ ଟଟୋ ଟାଂଗ୍ରି କଲେନା ଆରୁ ନି ପାରୁଛେ ନା ସହି।।। ୮

ଖନେକ୍ ବି ତମର୍ ଦୟା ଅଛେ ବେଲେ ବଚେଇ କରି ରଖ ମଖେ! 

ଗଛ୍ ଗୁଟେ ଗୁଟେ ଲଗେଇକରି ଜଂଗଲ୍ ସଂଗେ ସଂଗେ ସୁରକ୍ଷା କର ନିଜକେ।। ୯

ଆଗର୍ ବାଗିର୍ ହସି ଖେଲି ସୁଖେ ଦିନ୍ ଯିବା ବିତି ମୋର୍!! 

ମୁଇଁ ବଚଲେ ଦୁନିଆ କେ ବଚାମି ସବକେ ଭାବି ନିଜର୍  ।।।। ୧୦

ଗୌରୀ ମେହେର

ଗମ୍ଭାରୀଗୁଡା

ନୂଆପଡା