ସେ ନିଜେ ନିଜର ପରିଚୟ - କରୁଣାକର ମଲିକ

ଗରିବର ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଶରୀରକୁ ନେଇ

ଚିତ୍ର ଆଙ୍କୁଛତ ଆଙ୍କ,

କବିତା ଲେଖୁଛତ ଲେଖ

ରାଜନୀତି କରୁଛତ କର

ମନଇଛା ନିଜର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ

ଯାହାବି ଇଚ୍ଛା କରିପାର।।

ତାର ପରବାୟ ନାହିଁ

ତାକୁ ତମେ କଣ ଯେ ଦେଇଛ ?

ତା ପାଇଁ କଣ କରିଛ ?

ସେ ପରା ଜନ୍ମରୁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ବଦ୍ଧ

ଅନ୍ୟର ସୁଖ ପାଇଁ 

ନିଜ ରକ୍ତକୁ ପାଣି ଫଠାଇ

ଅନ୍ୟକୁ ସଭ୍ୟ ସମାଜରେ

ସମ୍ମାନ ଦେବା ତାର ଧର୍ମ।

ସେ ତ କେବେ ସମ୍ମାନ ଚାହିଁନି

କି ଚାହିଁବବି ନାହିଁ ।

ସେ ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ଜଳାଇ

ନିଜେ ଦୀପଶିଖା ହୋଇ

ଅନ୍ୟକୁ ଆଲୋକ

ଦେଖାଇବଖ ତାର ଧର୍ମ ହୋଇଯାଇଛି !

ତାକୁ ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ ଦେଖାଉଛ

ଯେ ବଞ୍ଚିଥାଉଥାଉ ବାର ବାର ମରିଛି

ଯିଏ ତାର ନିଜର ମୃତ୍ୟୁ କୁ

ନିଜ ଆଖିରେ ଦେଖିଛି

ତାକୁ କ'ଣ ତମେ ମାରିବ ?

ସେ ମୃତ୍ୟୁଞୟ ।।

ଭଦ୍ର ସମାଜର ସଭ୍ୟତା ଶିଖାଇ

ନିଜେ ମରି ଅନ୍ୟକୁ ବଞ୍ଚେଇବାର 

ପ୍ରୟାସ କରୁଛି ଯିଏ

ତୁମ ପରିଧାନ କରିଥିବାସୁନ୍ଦର ପରିପାଟୀ 

ଚକ୍ ମକ୍ ଭିତରେ 

କେବେ ଥରେ ସେହି ପ୍ରସ୍ତୁତ କାରୀଗର 

ରୂପକୁ ଦେଖିଛ ?

ତମେ ରହୁଥିବା ସେହି ନଭଶ୍ଚୁମ୍ବୀ ଅଟ୍ଟାଳିକାର

ଇଟା ବାଲି ଗୋଡ଼ି ମଧ୍ୟରେ

କେବେ ନିରେକ୍ଷି ଚାହିଁଛ ?

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଇଟାପଥର ବାଲିଗୋଡିରେ

ନିର୍ମିତ ଦେବତା ଘର ମନ୍ଦିରକୁ

କେବେ ପଚାରି ବୁଝିଛ ?

ତୁମେ ବାବୁ ସାଜି ଗାଡିମଟର ପେ଼ ପା କରି

ଦ୍ରୁତ ବେଗରେ ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଯାଉଥିବା

କଳା ମଚ୍ ମଚ୍ ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ପିଚଙ ରାସ୍ତାକୁ                     

କେବେ ପଚାରି ବୁଝିଛ  ?

ତୁମକୁ ଭଦ୍ର ସଜେଇ 

ନିଜକୁ ପିଚୁଭଳି ତରଳାଇ                                            

ନିଜର ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ରକ୍ତକୁ

ଝାଳ କରି ବୁହାଇ ଦେଇଛି କିଏ

କେବେ ତାର ହିସାବ ରଖିଛି ?

ତମେ ଚିହ୍ନିନ

ତମେ ତାର ହିସାବ ରଖିନ

ତମେ ତାର ଠିକଣା ଖୋଜିନ ।

ତମେ ପାରିବନି

ତମେ ପାରିବନି ତାର ହିସାବ ରଖି

ତୁମ ମୋଟା ଡାଏରୀ ରେ ହେଉ ବା 

ଯାନ୍ତ୍ରିକ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ରେ।।

କାରଣ, ସେ ପରା ତୁମ ଆଖିରେ                                

ଟଙ୍କିକିଆ ମଣିଷ ,

ସେ ପରା ତୁମ ଆଖିରେ                                             

ମଣିଷ ସମାଜରେ ଇତର ମଣିଷ

ତାକୁ ତୁମ ଡାଏରୀ ବା ଲାକ୍ଟପ୍ ସ୍ଥାନ ଦେଇ

ଲିପିବଦ୍ଧ କରନ୍ତା କିପରି ?

ତମେ କିଏ ତାର ପରିଚୟ ଦେବାକୁ ?

ସେ ପରା ନିଜେ ନିଜର ପରିଚୟ

ସେ ତୁମକୁ ସମାଜ ଆଖିରେ 

ପରିଚୟ କରାଇବା ମଣିଷ ,

ତୁମକୁ ଭଦ୍ରତା ଶିଖାଇବା ମଣିଷ,

ତମେ କିଏ ପରିଚୟ ଦେବ ତାର ?

ସେ ନିଜେହିଁ ନିଜ ପରିଚୟ।।

କରୁଣାକର ମଲିକ

ତାର୍ଲାକୋଟା, ମାଲକାନଗିରି