ରଙ୍ଗ ରସିଆ - ବାସନ୍ତୀ ଲତା ଜେନା

ରଙ୍ଗ ରସିଆ ତୁ ଆହେ ବଂଶୀ ଧାରୀ

      ରାଧିକା ପ୍ରାଣ ବଲ୍ଲଵୀ 

ମନ କୁଞ୍ଜବନେ ପ୍ରୀତିର ଝରଣା

       ତୋ ପ୍ରେମେ ବୁଡି ରହିବି   l୧l

ତୋର ବଂଶୀ ସ୍ଵନ ମୋ ହୃଦେ କମ୍ପନ

ରହି ପରେ ନାହିଁ ଘରେ

ମନ ବିଚଳିତ ଅସ୍ଥିର ପରାଣ

ଲୁଚି ଛପି ଯାଏ ତୋରେ         l୨l

ତୋର ପାଇଁ ନିନ୍ଦା ଗୋପରେ ବାଜୁଛି

ହୋଇଲି ମୁଁ କଳଙ୍କିନୀ

ଗୋପ ଗୋପାଳୁଣୀ ଟୁପୁରୁ ଟାପୁରୁ

ଚକ୍ଷୁରୁ ଝରୁଛି ପାଣି          l୩l

ଶାଶୁ ନଣନ୍ଦ ମୋ ଜଗି ରହିଛନ୍ତି

ନ ବଜା ଆଉ ତୁ ବଂଶୀ

ବଂଶୀ ସ୍ଵନ ଶୁଣି ଅଧୀର ହୁଏ ମୁଁ

ଦୂରହୋଇ ଯାଏ ଖୁସି          l୪l

କେଳି କୁଞ୍ଜବନ ଯିବି ନାହିଁ ଆଉ

ନ ଯିବି ଯମୁନା ଘାଟ

ନିନ୍ଦlରେ ମୋ ମଥା ତଳକୁ ହେଉଛି

ପିନ୍ଧିବିନି ଆଉ ପାଟ          l୫l

ହଟହଟା ଆଉ କର ନାହିଁ କାହ୍ନl

ତୁମପରେ ରାଗି ଅଛି

ମୋ ପ୍ରେମର ରାଣ ବଂଶୀକୁ ଦେଉଛି

ଭୁଲି ଯାଅ କହୁଅଛି             l୬l

ସ୍ୱାମୀ ଜଗି ଅଛି ଦୁଆର ବନ୍ଧରେ

କଟୁ କଥା କହୁ ଅଛି

ଆଜି ଠାରୁ ଆଉ ଦେଖା  ନ କରିବି

ଅମା ରାତି ଘୋଟି ଅଛି        l୭l

 ବାସନ୍ତୀ ଲତା ଜେନା

ଗାନ୍ଧିନଗର, ନବରଙ୍ଗପୁର