ଜୀବନ - ସରୋଜ କୁମାର ଆଚାର୍ଯ୍ୟ

ମୁନୁଷ୍ ହଉକି ପଶୁପକ୍ଷୀ କିଟ୍ ପତଙ୍ଗ୍

ଜୀବ୍ ଜନ୍ତୁଁସମ୍ କର୍ ତ ଗୁଟେଜୀବନ୍

ଇ ଜୀବନ୍ ଟା ମାହାପୁରୁର୍ ବରଦାନ୍

ଆଏ ଆର୍ ଆମର୍ ଭାଗ୳ ଆଏ ଯେ

ଆମେଁ ଭିନ୍ ଭିନ୍ ପର୍କାରେଁ ଜନମ୍ 

ନେଇଛୁଁ ।

ଯାହାର୍ ଯେନ୍ ଭାଏଗ୍ ଅନ୍ ସାରେଁ 

ସଭେ ସମ୍ କର୍ ଜୀବନ୍ ନେଇକରି

ନିଜର୍ କରମ୍ କରି ଚାଲୁଛୁଁ ଆର୍ 

ଆଗ୍ କେ କରି ଚାଲ୍ ମା ତାଏଲ୍ ।

ଜୀବନ୍ ଟା ଥିବାର୍ ତକ୍ ସଭେ ପେଟ୍

ଲାଗି ଆମର୍ ଚିନ୍ତା ରହେସି କେନ୍ ତା

କରି ଆମେଁ କାଣା ଖାଏମା ପିଇମା ଇ

ଚିନ୍ତାରେ ସଭେ ଯାକର୍ ରହି ଥିସୁଁ  ।

କାହାର୍ ଜୀବନ୍ ଭୁଖେଁଦୁଖେଁଯାଏସି

ଆର୍ କାହାର୍ ଜୀବନ୍ ସୁଖେଁ ସୁଖେଁ

କଟି ଯାଏସି ହେଲେଁ ଇ ଜୀବନ୍ ଟା

ଗୁଟେ ଖେଲ୍ ଘର୍ ଆଏ ଆଏଜ୍ ଇଟା

ଅଛେତ କାଏଲ୍ ନେଇଁ ।

ଜୀବନ୍ ଟା ଆଏ ଗୁଟେ ପାଏନ୍ ପୁଟ୍ କା ,କିଏ କହି ପାର୍ବା ଇକଥା କେତେ ବେଲେଁ କାହାର୍ କାଣା ଘଟ୍ ବା ଯେ,

ସମ୍ କର୍ ଜୀବନ୍ ରେ ଗୁଟେ ଗୁଟେ

କିଛି ନା କିଛି ଘଟ୍ ନାଁ ଘଟିଥିସି ।

ଜୀବନ୍ ରେ ଆମେଁ କିଏ କେତେ ଯେ

ପାପ୍ କରୁଛୁଁ କିଏ ପୁଇନ୍ ଭି କରୁଛୁଁ

ଆର୍ ହେ ପାପ୍ ପୁଇନ୍ ହିସାବ୍ ଥିଁ ତ

ଆମେଁ ମଲାବେଲେଁ ଫଲ୍ ଭି ପାଏସୁଁ

ଆମର୍ ଜୀବନ୍ ଥିବର୍ ତକ୍ ଆମେଁ

ଯେତ୍ କି ଭଲ୍ କାମ୍ କରି ଥିମାସେଟା

ଯୁଗ୍ ଯୁଗ୍ ତକ୍ ଆମ୍ କୁଁ ଲୋକ୍ ସୁର୍ତ୍ତା

ରଖିଥିବେ ଆର୍ ଗୁନ୍ ଗାଉଥିବେ ।

ହେଲେଁ ଯଦି ଅସାର୍ କାମ୍ କରିଥିମାଁ

ଆମର୍ ମଲା ପରେଁ ଆମ୍ କୁଁ ଲୋକ୍

ଛି ଛି ଥୁ ଥୁ କରୁ ଥିବେ ।

ହେଥିର୍ ଲାଗି ଆମେଁ ଯେତେଦିନ୍ ଇ

ଦୁନିଆଁ ରେ ଥିମା ସମ୍ କର୍ ସାଙ୍ଗେ

ଆମେଁ ମିଲି ମିସି କରି ରହି ଥଉଁ ।

ସରୋଜ କୁମାର ଆଚାର୍ଯ୳,

ବୁରୋମାଲ,ବିଜେପୁର,ବରଗଡ ।